ὀξύβαφον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀξῠβᾰφο-
ονομαστική	τὸ	ὀξύβαφον	τὰ	ὀξύβαφᾰ
γενική	τοῦ	ὀξυβάφου	τῶν	ὀξυβάφων
δοτική	τῷ	ὀξυβάφῳ	τοῖς	ὀξυβάφοις
αιτιατική	τὸ	ὀξύβαφον	τὰ	ὀξύβαφᾰ
κλητική ὦ!		ὀξύβαφον		ὀξύβαφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀξυβάφω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀξυβάφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀξύβαφον < ὀξύ- + (βάπτω) βαφ- + -ον

Ουσιαστικό

ὀξύβαφον ουδέτερο (ῠ)

1. μικρό δοχείο, στο οποίο τοποθετούμε ξίδι
2. (συνεκδοχικά) ποτήρι

   ≈ συνώνυμα: τρύβλιον

3. (συνεκδοχικά) μικρή πήλινη κύλικα

   ≈ συνώνυμα: τρύβλιον

4. (ελληνιστική σημασία)
   1. (μουσικό όργανο) είδος μικρού κυμβάλου

      άλλες μορφές: ὀψόβαφον σε κώδικες

   2. (μονάδα μέτρησης) το ¼ της κοτύλης, το ⅛ της λίτρας

      άλλες μορφές: ὀξόβαφον

      ≈ συνώνυμα: τρύβλιον

Συγγενικά

• ὀξυβάφιον

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ὀξύς και βάπτω

Πηγές

• ὀξύβαφον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀξύβαφον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.