ὀρυμαγδός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀρυμαγδός	οἱ	ὀρυμαγδοί
γενική	τοῦ	ὀρυμαγδοῦ	τῶν	ὀρυμαγδῶν
δοτική	τῷ	ὀρυμαγδῷ	τοῖς	ὀρυμαγδοῖς
αιτιατική	τὸν	ὀρυμαγδόν	τοὺς	ὀρυμαγδούς
κλητική ὦ!		ὀρυμαγδέ		ὀρυμαγδοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀρυμαγδώ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀρυμαγδοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀρυμαγδός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀρυμαγδός αρσενικό (ῠ)

• ορυμαγδός, ισχυρός θόρυβος, βοή, κρότος (από συγκεχυμένους άναρθρους ήχους)