genus

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

genus ^(en)

• γένος

---

Λατινικά (la)

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	genus	generă
γενική	generis	generum
δοτική	generī	generĭbus
αιτιατική	genus	generă
κλητική	genus	generă
αφαιρετική	genere	generĭbus
(γ' κλίση)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɡe.nus/

Ετυμολογία

genus < λατινικά gi-gn-o < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵénhos (=γένος), συγγενές με το (αρχαία ελληνική) γένος καθώς και το (σανσκριτικά) जनस् (jánas=γένος).

Ουσιαστικό

genus ^(la) ουδέτερο (γενική: generis) (3ης κλίσης)

1. γένος

   genus humanum (το ανθρώπινο γένος)

2. φύλο

   genus virile (το αρσενικό γένος)

3. γενιά

   genus Ciceronis (η γενιά του Κικέρωνα)

4. έθνος

   genus Graecorum (το έθνος των Ελλήνων)

5. είδος

   genus belli (το είδος του πολέμου)

Εκφράσεις

1. genus duco ab aliquo (κατάγομαι από κάποιον)
2. sui generis (του εαυτού γένους, ιδιότυπος, ιδιόρρυθμος)

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

genus ουδέτερο (4ης κλίσης)

1. genu, στη γενική του ενικού