διάκριση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάκριση	οι	διακρίσεις
γενική	της	διάκρισης*	των	διακρίσεων
αιτιατική	τη	διάκριση	τις	διακρίσεις
κλητική		διάκριση		διακρίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διακρίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διάκριση < αρχαία ελληνική διάκρισις < διακρίνω

διάκριση θηλυκό

ο διαχωρισμός των εννοιών, ατόμων, αντικειμένων κ.λπ που προκύπτει από την κατανόηση των διαφορών μεταξύ τους
είναι δύσκολη η διάκριση μεταξύ έρωτα και αγάπης
ο διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων
διάκριση των εξουσιών
η διαφορετική μεταχείριση των ανθρώπων που προκύπτει από προκαταλήψεις ή συμφέροντα
πρέπει να βάλουμε τέλος στις διακρίσεις εις βάρος των μειονοτήτων
η έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς κάποιου
το βραβείο Νόμπελ είναι η ανώτατη διάκριση για έναν επιστήμονα
η εξουσία που έχει κάποιος να χειρίζεται όπως θέλει μια κατάσταση
το αφήνω στη διάκρισή σας

Διαφοροποίηση

διάκριση