βούλησις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία 1

βούλησις < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική βούλησις < → δείτε βουλή

Ουσιαστικό 1

βούλησις θηλυκό

• θέληση, επιθυμία

Συγγενικά

• διαβούλησις
• ἐκβούλησις

→ και δείτε τη λέξη βουλή

Ετυμολογία 2

βούλησις < βουλῶ (βουλιάζω), βουλη- + -σις

Ουσιαστικό 1

βούλησις θηλυκό

• το βούλιαγμα, η καταβύθιση, εξαφάνιση (όπως από σεισμούς)

Πηγές

• βούλησις -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βούλησῐς	αἱ	βουλήσεις
γενική	τῆς	βουλήσεως	τῶν	βουλήσεων
δοτική	τῇ	βουλήσει	ταῖς	βουλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	βούλησῐν	τὰς	βουλήσεις
κλητική ὦ!		βούλησῐ		βουλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βουλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		βουλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βούλησις < βούλομαι, βουλη- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: βούλησις ⇘ νέα ελληνικά: βούληση

Ουσιαστικό

βούλησις, -εως θηλυκό

1. θέληση, επιθυμία
2. επιδίωξη
3. το νόημα (όπως ενός ποιήματος)

Πηγές

• βούλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βούλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.