γεγενημένος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	γεγενημένος	ἡ	γεγενημένη	τὸ	γεγενημένον
γενική	τοῦ	γεγενημένου	τῆς	γεγενημένης	τοῦ	γεγενημένου
δοτική	τῷ	γεγενημένῳ	τῇ	γεγενημένῃ	τῷ	γεγενημένῳ
αιτιατική	τὸν	γεγενημένον	τὴν	γεγενημένην	τὸ	γεγενημένον
κλητική ὦ!		γεγενημένε		γεγενημένη		γεγενημένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	γεγενημένοι	αἱ	γεγενημέναι	τὰ	γεγενημένᾰ
γενική	τῶν	γεγενημένων	τῶν	γεγενημένων	τῶν	γεγενημένων
δοτική	τοῖς	γεγενημένοις	ταῖς	γεγενημέναις	τοῖς	γεγενημένοις
αιτιατική	τοὺς	γεγενημένους	τὰς	γεγενημένᾱς	τὰ	γεγενημένᾰ
κλητική ὦ!		γεγενημένοι		γεγενημέναι		γεγενημένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γεγενημένω	τὼ	γεγενημένᾱ	τὼ	γεγενημένω
γεν-δοτ	τοῖν	γεγενημένοιν	τοῖν	γεγενημέναιν	τοῖν	γεγενημένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

γεγενημένος, -η, -ον (μετοχή μεσοπαθητικού παρακειμένου)

• μετοχή παρακειμένου του ρήματος γίγνομαι