δημορριφής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δημορριφής	τὸ	δημορριφές
γενική	τοῦ/τῆς	δημορριφοῦς	τοῦ	δημορριφοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	δημορριφεῖ	τῷ	δημορριφεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δημορριφῆ	τὸ	δημορριφές
κλητική ὦ!		δημορριφές		δημορριφές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δημορριφεῖς	τὰ	δημορριφῆ
γενική	τῶν	δημορριφῶν	τῶν	δημορριφῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	δημορριφέσῐ(ν)	τοῖς	δημορριφέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δημορριφεῖς	τὰ	δημορριφῆ
κλητική ὦ!		δημορριφεῖς		δημορριφῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δημορριφεῖ	τὼ	δημορριφεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	δημορριφοῖν	τοῖν	δημορριφοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δημορριφής < δῆμος + ῥίπτω

Επίθετο

δημορριφής, -ής, ές

• (σπάνιο) που εκτοξεύεται από το λαό

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 1616 (1615-1616)

  οὔ φημ᾽ ἀλύξειν ἐν δίκῃ τὸ σὸν κάρα | δημορριφεῖς, σάφ᾽ ἴσθι, λευσίμους ἀράς.

  δε θα γλιτώσει η κάρα σου, και να το ξέρεις, | απ᾽ του λαού τη δίκια οργή κι από τις πέτρες.

  Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις δῆμος και ῥίπτω

Πηγές

• δημορριφής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δημορριφής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.