θήρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	θήρα	οι	θήρες
γενική	της	θήρας	των	θηρών
αιτιατική	τη	θήρα	τις	θήρες
κλητική		θήρα		θήρες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θήρα < αρχαία ελληνική θήρα θήρα και θήρη (κυνήγι) < θήρ (σαρκοφάγο ζώο)

Ουσιαστικό

θήρα θηλυκό

1. το κυνήγι (ζώων)
2. (μεταφορικά) το κυνήγι, η άγρα, η επιδίωξη ενός πράγματος με επιμονή
3. ό,τι κυνηγάει κανείς, το θήραμα

Ομώνυμα / Ομόηχα

• θύρα

Μεταφράσεις

    θήρα

→ δείτε τις λέξεις κυνήγι, άγρα και θήραμα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θήρα < θήρ

Ουσιαστικό

θήρα θηλυκό (ιωνικός τύπος  θήρη)

• το κυνήγι

• ἰέναι ἐπὶ τὴν θήρην (: πάμε για κυνήγι)
• ἡ περὶ θάλατταν θήρα
• κυνηγεσία καὶ ἡ ἄλλη θήρα

• το θήραμα, η λεία

• τήν θήραν ἐπὶ τοῦ μέσου τηροῦσα (: παρακολουθώντας <η αράχνη> το θύμα της)

• η επίμονη επιδίωξη

• θήρα τοῦ ἡδέος
• θύρα ἐπιστημῶν

• για αιχμαλώτους

• δόλιος Ὀδυσσεὺς εἷλε δέσμιόν τ᾽ ἄγων ἔδειξ᾽ Ἀχαιοῖς ἐς μέσον, θήραν καλήν (: ο ύπουλος Οδυσσέας τον έσυρε δέσμιο και τον επέδειξε στους Αχαιούς, λεία καλή)

Συνώνυμα

• θήρευσις

Συγγενικά

• θηρίον
• θήρ
• θηριόομαι-θηριοῦμαι
• θηράω και θηρεύω (βγαινω για κυνήγι)
• θήραμα και θήρευμα (λάφυρο, κυνηγι, λεία)
• θηράσιμος
• θηρατέος
• θηριώδης (γεμάτος άγρια θηρία ή ζώα για περιοχή, τόπο, αλλά και ο εξαγριωμένος άνθρωπος)
• θηρατήρ και θηράτωρ και θυρευτής και θυραγρέτης (ο κυνηγός)
• θηρατικός και θηρευτικός (ο θηρευτικός, αρμόδιος για θύρα)
• θήρατρον (παγίδα)
• θηρίωσις (η εξαγρίωση, μεταγενέστερο)
• θηρίωμα (ελληνιστική λέξη: κακόηθες έλκος και θηριῶδες ως ουσιαστικό στον Γαληνό)
• θηριόω (μεταγενέστερο του θηριοῦμαι)

Σύνθετα

• θυροβολέω ( σκοτώνω άγριο ή μη ήμερο ζώο)
• θηρονόμος και θηροτρόφος (που διατρέφει, εξημερώνει ζώα), αλλά θηρότροφος (αυτος που τρώει άγρια ζώα ή ζώα που δεν ήταν οικόσιτα γενικά)
• θηροσκόπος (που αναζητεί άγρια ζώα ή μη ήμερα ζώα, όχι απαραιτήτως δηλαδή σαρκοβόρα θηρία)
• θηροφόνος (αυτός που σκοτώνει άγρια ζώα)