κανίβαλος

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η κανίβαλος οι κανίβαλοι
      γενική της κανιβάλου των κανιβάλων
    αιτιατική την κανίβαλο τις κανιβάλους
     κλητική κανίβαλε κανίβαλοι
Κατηγορία όπως «άμπελος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο κανίβαλος οι κανίβαλοι
      γενική του κανίβαλου των κανίβαλων
    αιτιατική τον κανίβαλο τους κανίβαλους
     κλητική κανίβαλε κανίβαλοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

κανίβαλος < ισπανική caníbal,[1] που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον Κολόμβο για φυλή ανθρωποφάγων της Καραϊβικής < στη γλώσσας τους σήμαινε «γενναίος»[2]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /kaˈni.va.los/

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

κανίβαλος αρσενικό ή θηλυκό[3]

  1. αυτός που επιδίδεται σε κανιβαλισμό
     συνώνυμα: ανθρωποφάγος
  2. (συνεκδοχικά) το ζώο που τρέφεται από ζώα του είδους του
  3. (κυριολεκτικά) ή (μεταφορικά) που ενισχύεται καταστρέφοντας ή απορροφώντας άτομα του είδους τους
    • Ο γαλαξίας μας ήταν τρομερός κανίβαλος. «Καταβρόχθισε» έντεκα γαλαξίες. in.gr[1]
  4. (μεταφορικά) ο άνθρωπος που φέρεται με σκληρότητα και θηριώδη τρόπο
     συνώνυμα: απολίτιστος, πρωτόγονος

Συγγενικά[επεξεργασία]

Δείτε επίσης[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. κανίβαλος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
  3. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)