κανών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κᾰνων-, κᾰνον-
ονομαστική	ὁ	κανών	οἱ	κανόνες
γενική	τοῦ	κανόνος	τῶν	κανόνων
δοτική	τῷ	κανόνῐ	τοῖς	κανόσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κανόνᾰ	τοὺς	κανόνᾰς
κλητική ὦ!		κανών		κανόνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κανόνε
γεν-δοτ	τοῖν		κανόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανών < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κανών, -όνος αρσενικό

1. ίσια βέργα που χρησιμοποιείται για να κρατά κάτι σε ευθεία
2. κανόνας
3. (ελληνιστική σημασία , γραμματική) κανόνας γραμματικής

Συγγενικά

• κανονίας
• κανονικάριος
• κανονικός
• κανόνιον
• κανονίς
• κανόνισμα
• κανονισμός
• κανονιστέον
• κανονιστικός
• κανονίζω
• κανονογραφία
• κανονωτός

→ και δείτε τη λέξη κάννα / κάννη

Πηγές

• κανών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κανών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.