κόνικλος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	κόνικλος	κόνικλοι
γενική	κόνικλου	κόνικλων
αιτιατική	κόνικλο	κόνικλους
κλητική	κόνικλε	κόνικλοι

κόνικλος < αρχαία ελληνική κόνικλος

Ουσιαστικό

κόνικλος αρσενικό

• (καθαρεύουσα) (ζωολογία) το κουνέλι

Συγγενικές λέξεις

• κονικλοτροφείο
• κονικλοτροφία
• κονικλοτρόφος

Μεταφράσεις

    κόνικλος

→ δείτε τη λέξη: κουνέλι

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	κόνικλος	κονίκλω	κόνικλοι
Γενική	κονίκλου	κονίκλοιν	κονίκλων
Δοτική	κονίκλῳ	κονίκλοιν	κονίκλοις
Αιτιατική	κόνικλον	κονίκλω	κονίκλους
Κλητική	κόνικλε	κονίκλω	κόνικλοι

Ετυμολογία

κόνικλος < λατινική, cuniculus

Ουσιαστικό

κόνικλος ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή ) (ζωολογία) κουνέλι

  Πέφυκε δὲ καὶ λαγὼς ἕτερος μικρὸς τὴν φύσιν, οὐδὲ αὔξεταί ποτε· κόνικλος ὄνομα αὐτῷ. οὔκ εἰμι δὲ ποιητὴς ὀνομάτων, ὅθεν καὶ ἐν τῇδε τῇ συγγραφῇ φυλάττω τὴν ἐπωνυμίαν τὴν ἐξ ἀρχῆς, ἥνπερ οὖν ῎Ιβηρες οἱ ῾Εσπέριοι ἔθεντό οἱ, παρ' οἷς καὶ γίνεται τε καὶ ἔστι πάμπολυς. (Κλαύδιος Αιλιανός (2ος-3ος αι. μ.Χ.), Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος, 13, 15, 1-6)

Εναλλακτικές μορφές

• κύνικλος
• κούνικλος
• κουνίκουλος