νεοπηγής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	νεοπηγής	τὸ	νεοπηγές
γενική	τοῦ/τῆς	νεοπηγοῦς	τοῦ	νεοπηγοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	νεοπηγεῖ	τῷ	νεοπηγεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	νεοπηγῆ	τὸ	νεοπηγές
κλητική ὦ!		νεοπηγές		νεοπηγές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	νεοπηγεῖς	τὰ	νεοπηγῆ
γενική	τῶν	νεοπηγῶν	τῶν	νεοπηγῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	νεοπηγέσῐ(ν)	τοῖς	νεοπηγέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	νεοπηγεῖς	τὰ	νεοπηγῆ
κλητική ὦ!		νεοπηγεῖς		νεοπηγῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νεοπηγεῖ	τὼ	νεοπηγεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	νεοπηγοῖν	τοῖν	νεοπηγοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

νεοπηγής (ελληνιστική κοινή) < νεο- + πηγ- ((πήγνυμι) + -ής. Δείτε και νεοπαγής, -παγής.

Επίθετο

νεοπηγής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• που έχει χτιστεί ή κατασκευαστεί πρόσφατα

Άλλες μορφές

• νεοπαγής

Συνώνυμα

• νεόπηκτος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη πήγνυμι

Πηγές

• νεοπηγής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νεοπηγής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.