οἶνοψ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	οἶνοψ	οἱ/αἱ	οἴνοπες
γενική	τοῦ/τῆς	οἴνοπος	τῶν	οἰνόπων
δοτική	τῷ/τῇ	οἴνοπῐ	τοῖς/ταῖς	οἴνοψῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	οἴνοπᾰ	τοὺς/τὰς	οἴνοπᾰς
κλητική ὦ!		οἶνοψ		οἴνοπες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἴνοπε
γεν-δοτ	τοῖν		οἰνόποιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κώνωψ' όπως «κώνωψ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἶνοψ < οἶνος + ὄψ

Ουσιαστικό

οἶνοψ, -οπος αρσενικό ή θηλυκό, (σε επιθετική λειτουργία)

• (χρώμα) (για θάλασσα, βόδια) που έχει σκούρο κόκκινο χρώμα του κρασιού, βαθυκόκκινος, μαυροκόκκινος

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 6 (ζ. Ὀδυσσέως ἄφιξις εἰς Φαίακας.), στίχ. 170

  χθιζὸς ἐεικοστῷ φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον·

  Μόλις εχθές, είκοσι μέρες πάνε τώρα, γλίτωσα απ᾽ το μπλάβο πέλαγος.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 13 (ν. Ὀδυσσέως ἀπόπλους παρὰ Φαιάκων καὶ ἄφιξις εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 32 (31-35)

  ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀνὴρ δόρποιο λιλαίεται, ᾧ τε πανῆμαρ | νειὸν ἀν᾽ ἕλκητον βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον· | ἀσπασίως δ᾽ ἄρα τῷ κατέδυ φάος ἠελίοιο | δόρπον ἐποίχεσθαι, βλάβεται δέ τε γούνατ᾽ ἰόντι· | ὣς Ὀδυσῆ᾽ ἀσπαστὸν ἔδυ φάος ἠελίοιο.

  Πόσο και πώς πεθύμησε το δείπνο ο γεωργός — όλη τη μέρα | τα δυο βόδια, στο χρώμα του κρασιού, το αλέτρι του έσυραν σε χώμα σβωλιασμένο, | κι εκείνος βλέπει με αγαλλίαση να δύει ο ήλιος χαμηλώνοντας το φως, | να φτάνει η ώρα για το βραδινό του, οπότε ξεκινώντας νιώθει μια κούραση γλυκιά στα γόνατά του που λυγίζουν· | τόση αγαλλίαση το φως του ήλιου χαμηλώνοντας χάρισε και στον Οδυσσέα.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις οἶνος, ὤψ και ὄψ

Πηγές

• οἶνοψ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἶνοψ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.