οἶνος

Δείτε επίσης : οίνος

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	οἶνος	οἱ	οἶνοι
γενική	τοῦ	οἴνου	τῶν	οἴνων
δοτική	τῷ	οἴνῳ	τοῖς	οἴνοις
αιτιατική	τὸν	οἶνον	τοὺς	οἴνους
κλητική ὦ!		οἶνε		οἶνοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἴνω
γεν-δοτ	τοῖν		οἴνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

οἶνος < Ϝοινος < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *wóih₁nom < ρίζα *woino-. Συγγενή: ήδη μυκηναϊκή 𐀺𐀜 (wo-no, Ϝοινος), λατινική vinum (< γαλλική vin, αγγλική wine)

οἶνος, -ου αρσενικό

ετυμολογικό πεδίο
οἰνo-

και

οἶνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
οἶνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.