πίναξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῐνᾰκ-
ονομαστική	ὁ	πίναξ	οἱ	πίνακες
γενική	τοῦ	πίνακος	τῶν	πινάκων
δοτική	τῷ	πίνακῐ	τοῖς	πίναξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πίνακᾰ	τοὺς	πίνακᾰς
κλητική ὦ!		πίναξ		πίνακες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πίνακε
γεν-δοτ	τοῖν		πινάκοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φύλαξ' όπως «φύλαξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πίναξ, ήδη ομηρικό (τεχνικός όρος) < θέμα πιν- + -αξ. Το θέμα θεωρεήθηκε παραδοσιακά προέλευσης από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή (με συγγενή: σανσκριτική पिनाक (pínāka)), ή κατ' άλλη άποψη προελληνική.

Ουσιαστικό

πίναξ (ῐ) αρσενικό

1. (αρχική σημασία) σανίδα

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 12 (μ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Σειρῆνας, Σκύλλαν, Χάρυβδιν, βόας Ἡλίου.), στίχ. 67

   ἀλλά θ' ὁμοῦ πίνακάς τε νεῶν καὶ σώματα φωτῶν / κύμαθ' ἁλὸς φορέουσι

2. πινακίδα, επιφάνεια για γραφή, δέλτος

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Κριτίας, 120c

   ἐν χρυσῷ πίνακι γράψαντες μετὰ τῶν στολῶν μνημεῖα ἀνετίθεσαν.

3. κατάλογος

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Δημοσθένης, 44. Πρὸς Λεωχάρην περὶ τοῦ κλήρου (Contra Leocharem), 35 Oratores Attici, έκδ.Bekker, 1871

   εἰς τὸν Ὀτρυνέων πίνακα τὸν ἐκκλησιαστικὸν ἐγγράφειν

αύτάνΈλευσίνιος ών)

1. χάρτης, ζωγραφιά
2. πίνακας
3. (στον πληθυντικό) πίνακες κατάλογοι συγγραφέων

Πηγές

• πίναξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πίναξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.