πολυδινής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πολυδινής	τὸ	πολυδινές
γενική	τοῦ/τῆς	πολυδινοῦς	τοῦ	πολυδινοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	πολυδινεῖ	τῷ	πολυδινεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πολυδινῆ	τὸ	πολυδινές
κλητική ὦ!		πολυδινές		πολυδινές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πολυδινεῖς	τὰ	πολυδινῆ
γενική	τῶν	πολυδινῶν	τῶν	πολυδινῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	πολυδινέσῐ(ν)	τοῖς	πολυδινέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πολυδινεῖς	τὰ	πολυδινῆ
κλητική ὦ!		πολυδινεῖς		πολυδινῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πολυδινεῖ	τὼ	πολυδινεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	πολυδινοῖν	τοῖν	πολυδινοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πολυδινής < πολυ- + -δινής

Επίθετο

πολυδινής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• που περιστρέφεται πολύ, στροβιλιζόμενος συνεχώς

  ※  1ος↑ αιώνας Αρχίας ο Αντιοχεύς, Επίγραμμα 39 στην ⌘Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 6ο, επίγραμμα 39, Αἱ τρισσαί, Σατύρη τε καὶ ῾Ηράκλεια καὶ Εὐφρώ, @poesialatina.it

  Αἱ τρισσαί, Σατύρη τε καὶ ῾Ηράκλεια καὶ Εὐφρώ, ϑυγατέρες Ξούϑου καὶ Μελίτης, Σάμιαι·
  ἁ μὲν ἀραχναίοιο μίτου πολυδινέα λάτριν, ἄτρακτον, δολιχᾶς οὐκ ἄτερ ἀλακάτας,

  ※  5ος↓ αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 5.156, @scaife.perseus

  καί οἱ ἑλισσομένη κεφαλὴ πολυδίνεϊ παλμῷ

Συγγενικά

• περιδινής
• πολυδίνητος
• πολύδινος
• ταχυδινής
• → και δείτε τις λέξεις δίνη, πολύς και δινέω

Πηγές

• πολυδινής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πολυδινής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.