σύμπας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική		σύμπας		σύμπασα		σύμπαν
γενική		σύμπαντος		σύμπασας & συμπάσης^*		σύμπαντος
αιτιατική		σύμπαντα		σύμπασα		σύμπαν
κλητική		σύμπας		σύμπασα		σύμπαν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική		σύμπαντες		σύμπασες		σύμπαντα
γενική		συμπάντων		συμπασών		συμπάντων
αιτιατική		σύμπαντες		σύμπασες		σύμπαντα
κλητική		σύμπαντες		σύμπασες		σύμπαντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ας, -ασα, -αν * παλιότερος λόγιος τύπος Δείτε το ουσιαστικό «το σύμπαν».
ομάδα 'λήξας', Κατηγορία όπως «σύμπας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

σύμπας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύμπας < (σύν) σύμ- + πᾶς

σύμπας, -ασα, -αν

σύμπας

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
	σῠμπᾰντ-
ονομαστική		σύμπᾱς		σύμπᾱσᾰ		σύμπᾰν
γενική		σύμπᾰντος		συμπᾱ́σης		σύμπᾰντος
δοτική		σύμπᾰντῐ		συμπᾱ́σῃ		σύμπᾰντῐ
αιτιατική		σύμπᾰντᾰ		σύμπᾱσᾰν		σύμπᾰν
κλητική ὦ!		σύμπᾱς		σύμπᾱσᾰ		σύμπᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική		σύμπᾰντες		σύμπᾱσαι		σύμπᾰντᾰ
γενική		συμπᾰ́ντων		συμπᾱσῶν		συμπᾰ́ντων
δοτική		σύμπᾱσῐ (ν)		συμπᾱ́σαις		σύμπᾱσῐ (ν)
αιτιατική		σύμπᾰντᾰς		συμπᾱ́σᾱς		σύμπᾰντᾰ
κλητική ὦ!		σύμπᾰντες		σύμπᾱσαι		σύμπᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		σύμπᾰντε		συμπᾱ́σᾱ		σύμπᾰντε
γεν-δοτ		σύμπᾰ́ντοιν		συμπᾱ́σαιν		συμπᾰ́ντοιν
Κλίνεται κατά τη μετοχή «λύσας». Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'σύμπας' όπως «σύμπας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

σύμπας < (σύν) σύμ- + πᾶς

σύμπας, -ασα, -αν

σύμπας - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
σύμπας - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.