σύνθεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύνθεσῐς	αἱ	συνθέσεις
γενική	τῆς	συνθέσεως	τῶν	συνθέσεων
δοτική	τῇ	συνθέσει	ταῖς	συνθέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύνθεσῐν	τὰς	συνθέσεις
κλητική ὦ!		σύνθεσῐ		συνθέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνθέσει
γεν-δοτ	τοῖν		συνθεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύνθεσις < συντίθημι, συνθε- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύν- + θέσις.

Ουσιαστικό

σύνθεσις, -εως θηλυκό

1. σύνθεση, συνδυασμός, συναρμογή
2. συμφωνία, σύμφωνο, σύμβαση

   ≈ συνώνυμα: συνθεσία

3. (γλωσσολογία) σύνθεση λέξεων, γραμμάτων
4. (ελληνιστική σημασία)
   1. σύνθεση (μουσική)
   2. (ενδυμασία) σύνολο απλών, άνετων ρούχων των Ρωμαίων, όπως στο λατινικό synthesis

Σύνθετα

• ἐπισύνθεσις
• ἡμισύνθεσις
• παρασύνθεσις

Συγγενικά

• συνθεσία
• συνθεσίδιον
• συνθεσίη

→ και δείτε τις λέξεις σύνθετος, συντίθημι, σύν και θέσις

Απόγονοι

σύνθεσις (αρχαία ελληνικά)

⇘ νέα ελληνικά: σύνθεση

↷ λατινικά: synthesis

↴ αγγλικά: syntesis

↴ γαλλικά: synthèse

↴ ισπανικά: sintesis

↴ ιταλικά: sintesi

↴ πορτογαλικά: sintese

↴ ρωσικά: синтез (síntɛz)

Πηγές

• σύνθεσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύνθεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.