χυδαῖος

Δείτε επίσης : χυδαίος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χυδαῖος < χύδην < χέω

Επίθετο

χυδαῖος, -ος, -ον

1. πολυπληθής, πολυάριθμος

   οἱ δὲ υἱοὶ Ισραηλ ηὐξήθησαν καὶ ἐπληθύνθησαν καὶ χυδαῖοι ἐγένοντο (Εβδομήκοντα, Έξοδος 2.22)

2. κοινός, συνηθισμένος

   ξύλον τὸ τυχὸν ἢ λίθον ὑποβαλεῖν χυδαῖον (Πλούταρχος, Πῶς ἄν τις αἴσθοιτο ἑαυτοῦ προκόπτοντος ἐπ' ἀρετῇ, 85.F.8)

3. (για ανθρώπους) κοινός, που αναφέρεται στο πλήθος (και όχι στους σοφούς)

   οὐ γὰρ ὄχλον γε γυναικῶν καὶ παντὸς χυδαίου πλήθους ἐπαγαγεῖν λόγῳ δυνατὸν φιλοσόφῳ (Στράβων, Γεωγραφικά, 1.2.8.35-36)