ἐπιρρεπής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐπιρρεπής	τὸ	ἐπιρρεπές
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπιρρεποῦς	τοῦ	ἐπιρρεποῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπιρρεπεῖ	τῷ	ἐπιρρεπεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπιρρεπῆ	τὸ	ἐπιρρεπές
κλητική ὦ!		ἐπιρρεπές		ἐπιρρεπές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπιρρεπεῖς	τὰ	ἐπιρρεπῆ
γενική	τῶν	ἐπιρρεπῶν	τῶν	ἐπιρρεπῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπιρρεπέσῐ(ν)	τοῖς	ἐπιρρεπέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπιρρεπεῖς	τὰ	ἐπιρρεπῆ
κλητική ὦ!		ἐπιρρεπεῖς		ἐπιρρεπῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιρρεπεῖ	τὼ	ἐπιρρεπεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιρρεποῖν	τοῖν	ἐπιρρεποῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπιρρεπής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐπι- + -ρρεπής < ῥέπω

Ή < αρχαία ελληνική ἐπιρρέπ(ω) + -ής

Επίθετο

ἐπιρρεπής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή) που ρέπει προς μια κατεύθυνση, που κλίνει προς μια μεριά

Παράγωγα

• ἐπιρρέπεια
• ἐπιρρεπῶς (επίρρημα, ἐπιρρεπέστερον

Συγγενικά

• ἀμφίρροπος
• ἀντίρροπος

→ και δείτε τις λέξεις ἐπιρρέπω και ῥέπω

Πηγές

• ἐπιρρεπής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπιρρεπής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.