ἔμπηρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔμπηρος	τὸ	ἔμπηρον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐμπήρου	τοῦ	ἐμπήρου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐμπήρῳ	τῷ	ἐμπήρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔμπηρον	τὸ	ἔμπηρον
κλητική ὦ!		ἔμπηρε		ἔμπηρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔμπηροι	τὰ	ἔμπηρᾰ
γενική	τῶν	ἐμπήρων	τῶν	ἐμπήρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐμπήροις	τοῖς	ἐμπήροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐμπήρους	τὰ	ἔμπηρᾰ
κλητική ὦ!		ἔμπηροι		ἔμπηρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐμπήρω	τὼ	ἐμπήρω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐμπήροιν	τοῖν	ἐμπήροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔμπηρος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἔμπηρος, -ος, -ον

• ανάπηρος, ακρωτηριασμένος

  ※ 5ος↑ αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 1 (Κλειώ), 196.3

  ὡς γὰρ δὴ διεξέλθοι ὁ κῆρυξ πωλέων τὰς εὐειδεστάτας τῶν παρθένων, ἀνίστη ἂν τὴν ἀμορφεστάτην ἢ εἴ τις αὐτέων ἔμπηρος ἦν, καὶ ταύτην ἀνεκήρυσσε, ὅστις θέλοι ἐλάχιστον χρυσίον λαβὼν συνοικέειν αὐτῇ, ἐς ὃ τῷ τὸ ἐλάχιστον ὑπισταμένῳ προσέκειτο·

  Γιατί, όταν ο κήρυκας τέλειωνε με τη σειρά πουλώντας τις πιο όμορφες κοπέλες, τότε σήκωνε την πιο άσχημη ή αν καμιά τύχαινε ανάμεσά τους να είναι σακάτισσα, και γι᾽ αυτήν τώρα φώναζε ποιός θα ήθελε να την κάνει γυναίκα του παίρνοντας για αμοιβή ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό·

  Μετάφραση (1964): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ νούσων [νόσων], (De morbis i-iii), 1, p.140 @scaife.perseus

  ἔπειτα δὲ, ὁκόσα ἀνάγκας ἔχει τῶν νοσημάτων, ὥστε, ὅταν γένηται, εἶναι ἢ μακρὰ, ἢ βραχέα, ἢ θανάσιμα, ἢ μὴ θανάσιμα, ἢ ἔμπηρόν τι τοῦ σώματος γενέσθαι, ἢ μὴ ἔμπηρον·

Συγγενικά

• → και δείτε τη λέξη πηρός

Πηγές

• ἔμπηρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔμπηρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.