ἕρκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἑρκεσ-
ονομαστική	τὸ	ἕρκος	τὰ	ἕρκη - ἕρκεᾰ
γενική	τοῦ	ἕρκους - ἕρκεος	τῶν	ἑρκῶν - ἑρκέων
δοτική	τῷ	ἕρκει - ἕρκεῐ̈	τοῖς	ἕρκεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἕρκος	τὰ	ἕρκη - ἕρκεα
κλητική ὦ!		ἕρκος		ἕρκη - ἕρκεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἕρκει - ἕρκεε
γεν-δοτ	τοῖν		ἑρκοῖν - ἑρκέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἕρκος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *serḱ- (κλώθω, τυλίγω)

Ουσιαστικό

ἕρκος ουδέτερο

1. φράχτης
2. περίφραξη
3. αυλή
4. οχύρωμα
5. θηλιά, δίχτυ, βρόχια
6. παγίδα

Πολυλεκτικοί όροι

• ἕρκος ὀδόντων: τα χείλη, το στόμα

  ※  8ος↑ αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 4 (Δ. Ὁρκίων σύγχυσις. Ἀγαμέμνονος ἐπιπώλησις.), στίχ. 350

  ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;

Πηγές

• ἕρκος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἕρκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.