ἠγγυημένος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἠγγυημένος	ἡ	ἠγγυημένη	τὸ	ἠγγυημένον
γενική	τοῦ	ἠγγυημένου	τῆς	ἠγγυημένης	τοῦ	ἠγγυημένου
δοτική	τῷ	ἠγγυημένῳ	τῇ	ἠγγυημένῃ	τῷ	ἠγγυημένῳ
αιτιατική	τὸν	ἠγγυημένον	τὴν	ἠγγυημένην	τὸ	ἠγγυημένον
κλητική ὦ!		ἠγγυημένε		ἠγγυημένη		ἠγγυημένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἠγγυημένοι	αἱ	ἠγγυημέναι	τὰ	ἠγγυημένᾰ
γενική	τῶν	ἠγγυημένων	τῶν	ἠγγυημένων	τῶν	ἠγγυημένων
δοτική	τοῖς	ἠγγυημένοις	ταῖς	ἠγγυημέναις	τοῖς	ἠγγυημένοις
αιτιατική	τοὺς	ἠγγυημένους	τὰς	ἠγγυημένᾱς	τὰ	ἠγγυημένᾰ
κλητική ὦ!		ἠγγυημένοι		ἠγγυημέναι		ἠγγυημένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἠγγυημένω	τὼ	ἠγγυημένᾱ	τὼ	ἠγγυημένω
γεν-δοτ	τοῖν	ἠγγυημένοιν	τοῖν	ἠγγυημέναιν	τοῖν	ἠγγυημένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἠγγυημένος

• μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος ἐγγυάω (παθητικό: ἐγγυάομαι / ἐγγυῶμαι)

  νέα ελληνικά: εγγυημένος