ἡδυπότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἡδυπότης	οἱ	ἡδυπόται
γενική	τοῦ	ἡδυπότου	τῶν	ἡδυποτῶν
δοτική	τῷ	ἡδυπότῃ	τοῖς	ἡδυπόταις
αιτιατική	τὸν	ἡδυπότην	τοὺς	ἡδυπότᾱς
κλητική ὦ!		ἡδυπότᾰ		ἡδυπόται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἡδυπότᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἡδυπόταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἡδυπότης < ἡδυ- + -πότης

Ουσιαστικό

ἡδυπότης, -ου αρσενικό

1. (ελληνιστική κοινή) (προσωνύμιο του Διονύσου) που αγαπά το ποτό, λάτρης του ποτού

   ※  2/3ος↓ αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 4, 78 @scaife.perseus, @el.wikisource

   ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων
   ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην

2. (ελληνιστική κοινή) (για αμπέλι) αυτό που παράγει καλό και γλυκό κρασί

   ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 12.249, @scaife.perseus

   καὶ στέφος ἱμερόεν περιβάλλομαι, ἡδυπότην δὲ

Συγγενικά

• ἡδύποτος
• ἡδυπότιον
• ἡδυπότις
• ἡδυποτίδιον
• → και δείτε τις λέξεις πίνω και πότης

Πηγές

• ἡδυπότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἡδυπότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.