κοντοτιέρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοντοτιέρος	οι	κοντοτιέροι
γενική	του	κοντοτιέρου	των	κοντοτιέρων
αιτιατική	τον	κοντοτιέρο	τους	κοντοτιέρους
κλητική		κοντοτιέρε		κοντοτιέροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοντοτιέρος < ιταλική condottiere < condotta < λατινική conducta, θηλυκό του conductus, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος conduco < con- + duco

Προφορά

ΔΦΑ : /kon.doˈtçe.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐ντο‐τιέ‐ρος

Ουσιαστικό

κοντοτιέρος αρσενικό

1. (παρωχημένο, ιστορία, επάγγελμα) μισθοφόρος πολεμιστής στην Ιταλία κ.α. κατά τον Μεσαίωνα
2. (γενικότερα, παρωχημένο, επάγγελμα) μισθοφόρος

Συγγενικά

• κοντότα

Δείτε επίσης

• κοντοτιέρος στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    κοντοτιέρος

αγγλικά : condottiere (en) γαλλικά : condottiere (fr) ιταλικά : condottiere (it) ρωσικά : кондотьер (ru) (kondotʹjer)