Παῦλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Παῦλος	οἱ	Παῦλοι
γενική	τοῦ	Παύλου	τῶν	Παύλων
δοτική	τῷ	Παύλῳ	τοῖς	Παύλοις
αιτιατική	τὸν	Παῦλον	τοὺς	Παύλους
κλητική ὦ!		Παῦλε		Παῦλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Παύλω
γεν-δοτ	τοῖν		Παύλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Παῦλος < (άμεσο δάνειο) λατινική Paulus < paulus (μικρός) < πρωτοϊταλική *paurelos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *péh₂uros < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peh₂w- (λίγος, μικρός)

Κύριο όνομα

Παῦλος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή) (θηλυκό Παῦλα)

• ανδρικό όνομα

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Πράξεις των Αποστόλων, 13, 9-10

  Σαῦλος δέ, ὁ καὶ Παῦλος, πλησθεὶς Πνεύματος ἁγίου καὶ ἀτενίσας πρὸς αὐτὸν εἶπεν.

Συγγενικά

• Παῦλα
• Παυλῖνα
• Παυλῖνος

Δείτε επίσης

• Σαῦλος

Πηγές

• Παῦλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.