απατεώνας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	απατεώνας	οι	απατεώνες
γενική	του	απατεώνα	των	απατεώνων
αιτιατική	τον	απατεώνα	τους	απατεώνες
κλητική		απατεώνα		απατεώνες
Κατηγορία όπως «αγώνας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

απατεώνας < αρχαία ελληνική ἀπατεών < ἀπατάω (: εξαπατώ, απατώ)

απατεώνας αρσενικό (θηλυκό: απατεώνισσα)

το πρόσωπο που ξεγελάει κι εξαπατά άλλους για δικό του όφελος, με το να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη, την καλή διάθεση που δείχνουν ή την αφέλειά τους
※ Ένας απατεώνας, που παριστάνει το θεοφοβούμενο και χρησιμοποιεί τη θρησκεία ως μέσο πλουτισμού και κοινωνικής ανόδου, εξαπατά έναν πλούσιο, κερδίζοντας τη συμπάθειά του. (Στάθης Βαλούκος, Η κωμωδία, εκδ. Αιγόκερως, 2001, σελ. 108)

απατεώνας