απόγονος

Δείτε επίσης : ἀπόγονος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	απόγονος	οι	απόγονοι
γενική	του/της του	απογόνου απόγονου	των	απογόνων
αιτιατική	τον/την	απόγονο	τους/τις	απογόνους
κλητική		απόγονε		απόγονοι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

απόγονος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀπόγονος. Συγχρονικά αναλύεται σε από- + -γονος.

απόγονος αρσενικό ή θηλυκό

το παιδί ή το εγγόνι ή το δισέγγονο (κ.ο.κ.) κάποιου, αυτός που κατάγεται από κάποιους προγόνους
⮡ Βίον ανθόσπαρτον και καλούς απογόνους (ευχή που δίνεται σε νεόνυμφους)