δυσαρμονικός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δυσαρμονικός	η	δυσαρμονική	το	δυσαρμονικό
γενική	του	δυσαρμονικού	της	δυσαρμονικής	του	δυσαρμονικού
αιτιατική	τον	δυσαρμονικό	τη	δυσαρμονική	το	δυσαρμονικό
κλητική		δυσαρμονικέ		δυσαρμονική		δυσαρμονικό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δυσαρμονικοί	οι	δυσαρμονικές	τα	δυσαρμονικά
γενική	των	δυσαρμονικών	των	δυσαρμονικών	των	δυσαρμονικών
αιτιατική	τους	δυσαρμονικούς	τις	δυσαρμονικές	τα	δυσαρμονικά
κλητική		δυσαρμονικοί		δυσαρμονικές		δυσαρμονικά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσαρμονικός < δυσ- + αρμονικός

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.saɾ.mo.niˈkos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δυ‐σαρ‐μο‐νι‐κός

παλιότερος συλλαβισμός : δυσ‐αρ‐μο‐νι‐κός

Επίθετο

δυσαρμονικός, -ή, -ό

1. (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που δεν είναι αρμονικός (προς τη μουσική αρμονία, ή γενικά προς το περιβάλλον του)
2. που προκαλεί δυσαρμονία

Αντώνυμα

• αρμονικός

Συγγενικά

• δυσαρμονία
• δυσαρμονικότητα
• δυσαρμονικά (επίρρημα)
• δυσαρμονικός
• δυσαρμονικώς (επίρρημα, στην καθαρεύουσα: δυσαρμονικῶς)
• δυσάρμονος

→ και δείτε τη λέξη αρμονία

Δείτε επίσης

• παράτονος
• παράχορδος
• φάλτσος
• και αταίριαστος, ασύμφωνος, ασύμμετρος

Μεταφράσεις

    που δεν είναι σε αρμονία

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .