αρμονία

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αρμονία	οι	αρμονίες
γενική	της	αρμονίας	των	αρμονιών
αιτιατική	την	αρμονία	τις	αρμονίες
κλητική		αρμονία		αρμονίες
όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αρμονία < αρχαία ελληνική ἁρμονία

Ουσιαστικό

αρμονία θηλυκό

1. η συμμετρία που παρατηρείται στη σχέση (σχεδόν πάντα αφορά ελάχιστα κοινά πολλαπλάσια) κάποιων μεταξύ τους και με το όλον
   • το να "χωράει εφαρμοστά" κάτι μέσα σε κάτι άλλο καθώς μεταβάλλεται σύμφωνα με ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο ή την χρυσή τομή ή βάση αλγορίθμου ή συνάντησης

   ≠ αντώνυμα: δυσαρμονία

2. (μουσική) το ταίριασμα των μουσικών φθόγγων (σχεδόν πάντα αφορά ελάχιστα κοινά πολλαπλάσια), ώστε να παράγεται ευχάριστο άκουσμα

   ≠ αντώνυμα: δυσαρμονία, παραφωνία

3. ομόνοια, σύμπνοια
4. ηρεμία, γαλήνη

Μεταφράσεις

    αρμονία

αγγλικά : harmony (en) γαλλικά : harmonie (fr) εσπεράντο : harmonio (eo)