κάμινος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κάμινος	οι	κάμινοι
γενική	της	καμίνου	των	καμίνων
αιτιατική	την	κάμινο	τις	καμίνους
κλητική		κάμινε		κάμινοι
Κατηγορία όπως «άμπελος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάμινος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κάμινος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈka.mi.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κά‐μι‐νος

Ουσιαστικό

κάμινος θηλυκό

• (λόγιο) καμίνι

  ※  Ὤ, διατί δὲν δύναμαι ἐκ βάθρων νὰ σαλεύσω / Τὴν ληθαργοῦσαν ταύτην γῆν μὲ λόγον μόνον ἕνα! / Ἂς ἤμην κάμινος ἀρῶν, ἂς ἤμην πῦρ νὰ ῥεύσω / Εἰς φλέβας ἄνευ αἵματος, εἰς στήθη παγωμένα! (Γεώργιος Ζαλοκώστας, Η φωνή του χρόνου, 1873)

Εκφράσεις

• παίδες εν καμίνω: αναφέρεται για ανθρώπους που συναντούν δυσκολίες και προβλήματα

Σύνθετα

• υψικάμινος

Μεταφράσεις

    κάμινος

→ δείτε τη λέξη καμίνι

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κᾰμῑνο-
ονομαστική	ἡ	κάμινος	αἱ	κάμινοι
γενική	τῆς	καμίνου	τῶν	καμίνων
δοτική	τῇ	καμίνῳ	ταῖς	καμίνοις
αιτιατική	τὴν	κάμινον	τὰς	καμίνους
κλητική ὦ!		κάμινε		κάμινοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καμίνω
γεν-δοτ	τοῖν		καμίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμινος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάμινος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κάμινος θηλυκό

1. κλίβανος
2. φούρνος
3. καμίνι

Συγγενικά

• καμινευτήρ
• καμινευτής
• καμινώ

Σύνθετα

• ἡλιοκάμινος
• πισσοκάμινος

Πηγές

• κάμινος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κάμινος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.