κράτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κρᾰτησῐ-, κρᾰτησε-
ονομαστική	ἡ	κράτησῐς	αἱ	κρατήσεις
γενική	τῆς	κρατήσεως	τῶν	κρατήσεων
δοτική	τῇ	κρατήσει	ταῖς	κρατήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κράτησῐν	τὰς	κρατήσεις
κλητική ὦ!		κράτησῐ		κρατήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κρατήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κρατησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κράτησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κρατέω / κρατῶ, κρατη- + -σις (-γσις)

Ουσιαστικό

κρᾰ́τησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. επικράτηση, δύναμη, ισχύς
2. κτήση
3. εξουσία, κυριαρχία
4. (πολιτική) άνοδος σε αυτοκρατορικό θρόνο
5. (ιατρική) κατακράτηση
6. σταθεροποίηση

Σύνθετα

• ἀκράτησις
• διακράτησις
• ἐγκράτησις
• ἐπικράτησις
• κατακράτησις
• περικράτησις
• συγκράτησις
• ὑποκράτησις

Συγγενικά

• κρατῶ, -έω
• → και δείτε τη λέξη κράτος

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• κράτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.