λέπαργος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	λέπαργος	τὸ	λέπαργον
γενική	τοῦ/τῆς	λεπάργου	τοῦ	λεπάργου
δοτική	τῷ/τῇ	λεπάργῳ	τῷ	λεπάργῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	λέπαργον	τὸ	λέπαργον
κλητική ὦ!		λέπαργε		λέπαργον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	λέπαργοι	τὰ	λέπαργᾰ
γενική	τῶν	λεπάργων	τῶν	λεπάργων
δοτική	τοῖς/ταῖς	λεπάργοις	τοῖς	λεπάργοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	λεπάργους	τὰ	λέπαργᾰ
κλητική ὦ!		λέπαργοι		λέπαργᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λεπάργω	τὼ	λεπάργω
γεν-δοτ	τοῖν	λεπάργοιν	τοῖν	λεπάργοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λέπαργος < λέπ(ος) + ἀργός

Επίθετο

λέπαργος, -ος, -ον

1. που έχει λευκό δέρμα ή φτερά

   ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 9, 49b @scaife.perseus

   ὃς ἦρι μὲν φαίνοντι διαπάλλει πτερόν
   κίρκου λεπάργου. Δύο γὰρ οὖν μορφὰς φανεῖ,
   παιδός τε χαὑτοῦ νηδύος μιᾶς ἄπο.

   ΣτΕ: Απόσπασμα από τραγωδία του Αισχύλου.

2. (ως ουσιαστικό) γάιδαρος

Πηγές

• λέπαργος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λέπαργος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.