πανδερκής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πανδερκής	τὸ	πανδερκές
γενική	τοῦ/τῆς	πανδερκοῦς	τοῦ	πανδερκοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	πανδερκεῖ	τῷ	πανδερκεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πανδερκῆ	τὸ	πανδερκές
κλητική ὦ!		πανδερκές		πανδερκές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πανδερκεῖς	τὰ	πανδερκῆ
γενική	τῶν	πανδερκῶν	τῶν	πανδερκῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	πανδερκέσῐ(ν)	τοῖς	πανδερκέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πανδερκεῖς	τὰ	πανδερκῆ
κλητική ὦ!		πανδερκεῖς		πανδερκῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πανδερκεῖ	τὼ	πανδερκεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	πανδερκοῖν	τοῖν	πανδερκοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πανδερκής < παν- + -δερκής (< δέρκομαι)

Επίθετο

πανδερκής, -ής, -ές, συγκριτικός :πανδερκέστερος, υπερθετικός : πανδερκέστατος

1. (με παθητική σημασία) που είναι ορατός από όλους, που είναι φανερό σε όλους

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας Βακχυλίδης, Διθύραμβοι, ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ III, 3.70 (3.67-3.71)

   κλύε δ᾽ ἄμεμπτον εὐχὰν μεγασθενὴ[ς | Ζεύς, ὑπέροχόν τε Μίνῳ φύτευσε | τιμὰν φίλῳ θέλων | παιδὶ πανδερκέα θέμεν, | ἄστραψέ θ᾽·

   • Πρόθυμ᾽ άκουσε τη δέηση τούτη ο Δίας, | που μεγάλη η δύναμή του· ένα σημάδι | δίνει εξαίσιο, φανερό σημάδι για όλους πως πολύ τιμά το γιο του: | ευθύς αστράφτει.

     Μετάφραση (2012), Θρασύβουλος Σταύρου, @greek‑language.gr

   • Άκουσ᾽ ο παντοδύναμος | την άμετρην ευκή του | κι άφθαστη χάρισε τιμή | του αγαπημένου Μίνω του, | για να δουν το παιδί του, | άστραψε κιόλα στη στιγμή.

     Μετάφραση (1924), Σίμος Μενάρδος, @greek‑language.gr

2. που βλέπει τα πάντα

   ≈ συνώνυμα: πανδερκέτης

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πᾶς και δέρκομαι

Πηγές

• πανδερκής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πανδερκής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.