ταλαπενθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ταλαπενθής	τὸ	ταλαπενθές
γενική	τοῦ/τῆς	ταλαπενθοῦς	τοῦ	ταλαπενθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ταλαπενθεῖ	τῷ	ταλαπενθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ταλαπενθῆ	τὸ	ταλαπενθές
κλητική ὦ!		ταλαπενθές		ταλαπενθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ταλαπενθεῖς	τὰ	ταλαπενθῆ
γενική	τῶν	ταλαπενθῶν	τῶν	ταλαπενθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ταλαπενθέσῐ(ν)	τοῖς	ταλαπενθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ταλαπενθεῖς	τὰ	ταλαπενθῆ
κλητική ὦ!		ταλαπενθεῖς		ταλαπενθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ταλαπενθεῖ	τὼ	ταλαπενθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ταλαπενθοῖν	τοῖν	ταλαπενθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ταλαπενθής < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ταλαπενθής, -ής, -ές

1. (για ανθρώπους) υπομονετικός στον πόνο, αυτός που αντέχει στη δυστυχία, καρτερικός

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 5 (ε. Ἀπόπλους Ὀδυσσέως παρὰ Καλυψοῦς.), στίχ. 222 (221-222)

   εἰ δ᾽ αὖ τις ῥαίῃσι θεῶν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ, | τλήσομαι ἐν στήθεσσιν ἔχων ταλαπενθέα θυμόν·

   Κι αν, όπως λες, κάποιος θεός θελήσει | να με χτυπήσει καταμεσής στο μπλάβο πέλαγος, θα το υπομείνω·

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

2. (για πράγματα) επώδυνος, επίπονος, θλιβερός

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας Βακχυλίδης, Διθύραμβοι, ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ II, ΗΡΑΚΛΗΣ, ΙΟΛΗ ΚΑΙ ΔΙΗΑΝΕΙΡΑ, 2.26 (2.25-2.26)

   ἐπεὶ | πύθετ᾽ ἀγγελίαν ταλαπενθέα,

   σαν | έμαθε το θλιβερό μαντάτο

   Μετάφραση (2012), Θρασύβουλος Σταύρου @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε και τις λέξεις τλάω και πάσχω

Πηγές

• ταλαπενθής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ταλαπενθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.