χρηστομαθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	χρηστομαθής	τὸ	χρηστομαθές
γενική	τοῦ/τῆς	χρηστομαθοῦς	τοῦ	χρηστομαθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	χρηστομαθεῖ	τῷ	χρηστομαθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	χρηστομαθῆ	τὸ	χρηστομαθές
κλητική ὦ!		χρηστομαθές		χρηστομαθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	χρηστομαθεῖς	τὰ	χρηστομαθῆ
γενική	τῶν	χρηστομαθῶν	τῶν	χρηστομαθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	χρηστομαθέσῐ(ν)	τοῖς	χρηστομαθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	χρηστομαθεῖς	τὰ	χρηστομαθῆ
κλητική ὦ!		χρηστομαθεῖς		χρηστομαθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χρηστομαθεῖ	τὼ	χρηστομαθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	χρηστομαθοῖν	τοῖν	χρηστομαθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

χρηστομαθής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική χρηστ(ός) + -ο- + -μαθής (μανθάνω) {{

Επίθετο

χρηστομαθής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή)
  1. που επιθυμεί να μαθαίνει

     ≈ συνώνυμα: φιλομαθής

  2. που μαθαίνει χρήσιμα και ωφέλιμα πράγματα

Συγγενικά

• χρηστομάθεια
• χρηστομαθέω

Πηγές

• χρηστομαθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.