ἱερός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἱερός	ἡ	ἱερᾱ́ & ἱερός	τὸ	ἱερόν
γενική	τοῦ	ἱεροῦ	τῆς	ἱερᾶς & ἱεροῦ	τοῦ	ἱεροῦ
δοτική	τῷ	ἱερῷ	τῇ	ἱερᾷ & ἱερῷ	τῷ	ἱερῷ
αιτιατική	τὸν	ἱερόν	τὴν	ἱερᾱ́ν & ἱερόν	τὸ	ἱερόν
κλητική ὦ!		ἱερέ		ἱερᾱ́ & ἱερέ		ἱερόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἱεροί	αἱ	ἱεραί & ἱεροί	τὰ	ἱερᾰ́
γενική	τῶν	ἱερῶν	τῶν	ἱερῶν & ἱερῶν	τῶν	ἱερῶν
δοτική	τοῖς	ἱεροῖς	ταῖς	ἱεραῖς & ἱεροῖς	τοῖς	ἱεροῖς
αιτιατική	τοὺς	ἱερούς	τὰς	ἱερᾱ́ς & ἱερούς	τὰ	ἱερᾰ́
κλητική ὦ!		ἱεροί		ἱεραί & ἱεροί		ἱερᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἱερώ	τὼ	ἱερᾱ́ & ἱερώ	τὼ	ἱερώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἱεροῖν	τοῖν	ἱεραῖν & ἱεροῖν	τοῖν	ἱεροῖν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ός, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μοχθηρός' όπως «μοχθηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἱερός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ish₂ros

Επίθετο

ἱερός, ἱερά, ἱερόν & -ός, -ός, -όν

1. ἰσχυρός, ἀκμαίος, θαυμάσιος, θεῖος, καθιερωμένος σε θεό
2. που τελεί υπό την προστασία θεού, ή θεών

Σημειώσεις

• απαντάται θηλυκό και ως ἱερός: "ἱερός ἀκτή".

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ἱρός
• αιολικός τύπος : ἷρος
• δωρικός τύπος : ἱαρός

Αντώνυμα

• ἀνίερος
• βέβηλος
• μιαρός
• ἀκάθαρτος

Παράγωγα

• ἱερο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἱερο- στο Βικιλεξικό

• ἱεράομαι
• ἱερατεία
• ἱεράτευμα
• ἱερατικός
• ἱέρεια
• ἱερεῖον
• ἱερήιον
• ἱερεύς & παράγωγα
• ἱερεύω
• ἱερόω
• ἱερός λόχος
• ἱερωσύνη

Πηγές

• ἱερός - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἱερός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἱερός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.