μεταλλευτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μεταλλευτής	οι	μεταλλευτές
γενική	του	μεταλλευτή	των	μεταλλευτών
αιτιατική	τον	μεταλλευτή	τους	μεταλλευτές
κλητική		μεταλλευτή		μεταλλευτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεταλλευτής < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μεταλλευτής

Προφορά

ΔΦΑ : /me.ta.leˈftis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐ταλ‐λευ‐τής

Ουσιαστικό

μεταλλευτής αρσενικό

• αυτός που ψάχνει και εξορύσσει μέταλλα από το έδαφος, ο μεταλλωρύχος

Μεταφράσεις

    μεταλλευτής

→ δείτε τη λέξη μεταλλωρύχος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μεταλλευτής	οἱ	μεταλλευταί
γενική	τοῦ	μεταλλευτοῦ	τῶν	μεταλλευτῶν
δοτική	τῷ	μεταλλευτῇ	τοῖς	μεταλλευταῖς
αιτιατική	τὸν	μεταλλευτήν	τοὺς	μεταλλευτᾱ́ς
κλητική ὦ!		μεταλλευτᾰ́		μεταλλευταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μεταλλευτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		μεταλλευταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεταλλευτής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μεταλλεύ(ω) + -τής

Ουσιαστικό

μεταλλευτής, -οῦ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. ο μεταλλευτής, ο μεταλλωρύχος
2. ο μεταλλουργός

Συγγενικά

• μεταλλεία
• μεταλλευτός

→ και δείτε τις λέξεις μεταλλεύω και μέταλλον

Πηγές

• μεταλλευτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μεταλλευτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.