στασιαστής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στασιαστής	οι	στασιαστές
γενική	του	στασιαστή	των	στασιαστών
αιτιατική	τον	στασιαστή	τους	στασιαστές
κλητική		στασιαστή		στασιαστές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στασιαστής < → λείπει η ετυμολογία

Προφορά

ΔΦΑ : /sta.si.aˈstis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στα‐σι‐α‐στής

Ουσιαστικό

στασιαστής αρσενικό

• αυτός που συμμετέχει σε στάση, που στασιάζει, που αμφισβητεί τη νόμιμη εξουσία ή αρχή ή την διεκδικεί από το νόμιμο κάτοχό της

  ↪ Οι στασιαστές απομόνωσαν στο αμπάρι τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος που έμειναν πιστοί στον πλοίαρχο.

  ↪ Ο διάδοχος του θρόνου δολοφονήθηκε από έναν στασιαστή, ο οποίος βασίλεψε για ένα μόλις μήνα προτού ανατραπεί από το εξεγερμένο πλήθος.

Συγγενικά

• στάση
• στασιάζω
• στασιαστικός

Συνώνυμα

• επαναστάτης

Μεταφράσεις

    στασιαστής

αγγλικά : mutineer (en) γαλλικά : insurgé (fr), mutin (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στασιαστής	οἱ	στασιασταί
γενική	τοῦ	στασιαστοῦ	τῶν	στασιαστῶν
δοτική	τῷ	στασιαστῇ	τοῖς	στασιασταῖς
αιτιατική	τὸν	στασιαστήν	τοὺς	στασιαστᾱ́ς
κλητική ὦ!		στασιαστᾰ́		στασιασταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στασιαστᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		στασιασταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• στασιαστής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.