βιόλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	βιόλα	οι	βιόλες
γενική	της	βιόλας		—
αιτιατική	τη	βιόλα	τις	βιόλες
κλητική		βιόλα		βιόλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Βιόλα.

Ετυμολογία

βιόλα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική βιόλα < ιταλική viola

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈvʝo.la/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βιό‐λα

Ουσιαστικό

βιόλα θηλυκό

1. (μουσικό όργανο) έγχορδο μουσικό όργανο παρόμοιο με το βιολί λίγο μεγαλύτερο σε μέγεθος και με βαθύτερο ήχο

   → δείτε τις λέξεις βιόλιστας και βιολίστα

2. (λουλούδι) είδος ανθοφόρου φυτού και το λουλούδι αυτού του φυτού

   ※  μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες (τραγούδι του Αττίκ, 1935)

   → δείτε και τη λέξη βιολέτα

Δείτε επίσης

• βιόλα στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    μουσικό όργανο

αγγλικά : viola (en) γαλλικά : viole (fr) πολωνικά : altówka (pl) ρουμανικά : violă (ro)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

βιόλα <

• το λουλούδι < (άμεσο δάνειο) λατινική viola
• το μουσικό όργανο < (άμεσο δάνειο) ιταλική viola

Ουσιαστικό

βιόλα θηλυκό

1. (λουλούδι) η βιόλα, ο μενεξές
2. (μουσικό όργανο) έγχορδο μουσικό όργανο παρόμοιο με το βιολί

Πηγές

• βιόλα - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• βιόλα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• βιόλα -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.