γαῦρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	γαῦρος	τὸ	γαῦρον
γενική	τοῦ/τῆς	γαύρου	τοῦ	γαύρου
δοτική	τῷ/τῇ	γαύρῳ	τῷ	γαύρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	γαῦρον	τὸ	γαῦρον
κλητική ὦ!		γαῦρε		γαῦρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	γαῦροι	τὰ	γαῦρᾰ
γενική	τῶν	γαύρων	τῶν	γαύρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	γαύροις	τοῖς	γαύροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	γαύρους	τὰ	γαῦρᾰ
κλητική ὦ!		γαῦροι		γαῦρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γαύρω	τὼ	γαύρω
γεν-δοτ	τοῖν	γαύροιν	τοῖν	γαύροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «χυδαῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γαῦρος, ήδη τον 7ο αιώνα στον Αρχίλοχο < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *geh₂widéh₁yeti < *geh₂u- (χαίρομαι, αναγαλλιάζω). Παραδοσιακά συνδέεται με το γάνυμαι, γηθέω

Επίθετο

γαῦρος, -ος, -ον, συγκριτικός :γαυρότερος

1. αλαζόνας, επηρμένος, υπεροπτικός

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἀρχίλοχος, Απόσπασμα 114W[est] (D60, αλλού 58 / 166.2)

   οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
   οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ΄ ὑπεξυρημένον͵

   Κείμενο, μεταφράσεις: Αρχίλοχος, τροχαϊκά τετράμετρα, διδακτικό εγχειρίδιο @greek-language.gr

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Βάτραχοι, στίχ. 282

   οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρόν ἐσθ᾽ ὡς Ἡρακλῆς.

   • Α, ο Ηρακλής! Στην ξιπασιά είναι πρώτος.

     Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα:Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

   • γιατί τίποτε δεν είναι τόσο υπεροπτικό όσο ο Ηρακλής.

     Μετάφραση λέξεων: Βικιλεξικό.

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἱκέτιδες, 862 @scaife.perseus

   ἥκιστα δʼ ὄλβῳ γαῦρος ἦν·

2. (με θετική έννοια) μεγαλοπρεπής, επιβλητικός

Συγγενικά

• ἀγαυρός
• γαύραξ
• γαύρηξ
• γαυρίαμα
• γαυριότης
• γαυρόομαι
• γαυρότατα (επίρρρημα)
• γαυρότερος
• γαυρότης
• γαύρωμα
• γαύρως (επίρρημα)

• → δείτε και τις λέξεις γαυριάω, γαυρόω και ἀγαυριάομαι

Πηγές

• γαῦρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.