διαρρήκτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διαρρήκτης	οι	διαρρήκτες
γενική	του	διαρρήκτη	των	διαρρηκτών
αιτιατική	τον	διαρρήκτη	τους	διαρρήκτες
κλητική		διαρρήκτη		διαρρήκτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαρρήκτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διαρρήκτης διαρρηγνύω < αρχαία ελληνική διαρρήγνυμι

Προφορά

ΔΦΑ : /ðʝaˈɾi.ktis/ & /ði̯aˈɾi.ktis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αρ‐ρή‐κτης

Ουσιαστικό

διαρρήκτης αρσενικό (θηλυκό διαρρήκτρια)

• το πρόσωπο που διαπράττει διάρρηξη

  ⮡  οι διαρρήκτες έκλεψαν όλα τα κοσμήματα

Μεταφράσεις

    διαρρήκτης

αγγλικά : burglar (en) γαλλικά : cambrioleur (fr) εσπεράντο : domŝtelisto (eo) ιταλικά : scassinatore (it) νορβηγικά : innbruddstyv (no) ολλανδικά : inbreker (nl) τουρκικά : hırsız (tr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	διαρρήκτης	οἱ	διαρρῆκται
γενική	τοῦ	διαρρήκτου	τῶν	διαρρηκτῶν
δοτική	τῷ	διαρρήκτῃ	τοῖς	διαρρήκταις
αιτιατική	τὸν	διαρρήκτην	τοὺς	διαρρήκτᾱς
κλητική ὦ!		διαρρῆκτᾰ		διαρρῆκται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαρρήκτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		διαρρήκταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαρρήκτης < διαρρηγνύω < αρχαία ελληνική διαρρήγνυμι

Ουσιαστικό

διαρρήκτης αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• διαρρήκτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.