στῆθος

Δείτε επίσης : στήθος

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στῆθος	τὰ	στήθη - στήθεᾰ
γενική	τοῦ	στήθους - στήθεος	τῶν	στηθῶν - στηθέων
δοτική	τῷ	στήθει - στήθεῐ̈	τοῖς	στήθεσῐ (ν)
αιτιατική	τὸ	στῆθος	τὰ	στήθη - στήθεα
κλητική ὦ!		στῆθος		στήθη - στήθεα
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στήθει - στήθεε
γεν-δοτ	τοῖν		στηθοῖν - στηθέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

στῆθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

στῆθος, - εος/-ους ουδέτερο

(ανατομία) στήθος, εμπρόσθιο μέρος του θώρακα
※ 8ος αιώνας ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 3 (Γ. Ὅρκοι. Τειχοσκοπία. Ἀλεξάνδρου καὶ Μενελάου μονομαχία.), στίχ. 221 (221-222)
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ὄπα τε μεγάλην ἐκ στήθεος εἵη | καὶ ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν,
Αλλ᾽ άμ᾽ από τα στήθη του βγήκε η φωνή η μεγάλη | και ωσάν πυκνές χιονόψιχες οι λόγοι του πετιόνταν,

Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

※ 8ος αιώνας ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 16 (Π. Πατρόκλεια.), στίχ. 503 (502-505)
Ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυψεν | ὀφθαλμοὺς ῥῖνάς θ᾽· ὁ δὲ λὰξ ἐν στήθεσι βαίνων | ἐκ χροὸς ἕλκε δόρυ, προτὶ δὲ φρένες αὐτῷ ἕποντο· | τοῖο δ᾽ ἅμα ψυχήν τε καὶ ἔγχεος ἐξέρυσ᾽ αἰχμήν.
Τα μάτια εκεί του κλείει | και τα ρουθούνια ο θάνατος· πατώντας τον στο στήθος | μαζί μ᾽ όλους τους πνεύμονας την λόγχην ανασπάει, | την άκρην έπειτα τραβά και αντάμα η ψυχή του.

Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

※ 8ος αιώνας ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 18 (Σ. Ὁπλοποιία.), στίχ. 51
στήθεα πεπλήγοντο, Θέτις δ᾽ ἐξῆρχε γόοιο·
στηθοκοπιούνταν κι έκανεν αρχήν του θρήνου η Θέτις:

Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr
(ανατομία) στέρνο
(μεταφορικά) (ως η έδρα συναισθημάτων) στήθος, καρδιά
※ 8ος αιώνας ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 22 (Χ. Ἕκτορος ἀναίρεσις.), στίχ. 452 (451-452)
ἐν δ᾽ ἐμοὶ αὐτῇ | στήθεσι πάλλεται ἦτορ ἀνὰ στόμα,
η καρδιά | στο στήθος μου σπαράζει κατά το στόμα·

Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

※ 7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 645 (644-645)
κέκλυτέ μευ Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ ἀγλαὰ τέκνα, | ὄφρ᾽ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
Ακούστε με τέκνα λαμπρά της Γης και τ᾽ Ουρανού, | για να σας πω αυτά που μες στα στήθη μου η καρδιά προστάζει.

Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr
(ανατομία) σαρκώδες τμήμα της παλάμης του χεριού
(ιατρική) οίδημα, πρήξιμο
λόφος ή ύψωμα σε σχήμα στήθους

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

δωρικός τύπος : στᾶθος

Συγγενικά[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

τίθεμαι θυμὸν ἐν στήθεσσι

Πηγές[επεξεργασία]

στῆθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
στῆθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

στῆθος

Πίνακας περιεχομένων

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

στῆθος

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση