σῖτος

Δείτε επίσης : σίτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ετερογενές ουσιαστικό
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	αρσενικό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ	σῖτος	τὰ	σῖτᾰ
γενική	τοῦ	σίτου	τῶν	σίτων
δοτική	τῷ	σῖτῳ	τοῖς	σῖτοις
αιτιατική	τὸν	σῖτον	τὰ	σῖτᾰ
κλητική ὦ!		σῖτε		σῖτᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σῖτω
γεν-δοτ	τοῖν		σῖτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'ανώμαλα' όπως «σῖτος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σῖτος: άγνωστης ετυμολογίας • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

σῖτος αρσενικό (ετερογενές: πληθυντικός: τα σῖτα -ουδέτερο)

το σιτάρι, τα άλευρα, τα γεννήματα, καμιά φορά και το κριθάρι
γενικά η ξηρά τροφή, το τρόφιμο
⮡ σῖτα καὶ ποτά
το ψωμί
ζωοτροφή
δημόσια σίτηση για τα ορφανά και τις χήρες (στην Αθήνα)
⮡ σῖτον διδόναι
ο νόμος για τα σιτηρά και τα μονοπώλια (Αθήνα)
⮡ δίκην σίτου δικάσασθαι
παροχή στους στρατιώτες (αν και συνήθως η λέξη που προτιμούσαν για αυτή την έννοια ήταν το σιτηρέσιον)
οι προμήθειες
⮡ παρέχειν σῖτα καὶ νέας

σῖτον ἔδοντες: οι άνθρωποι, σε αντιδιαστολή προς τα ζώα
σῖτον καὶ σπείρουσι καὶ σιτέονται: για τα πολιτισμένα έθνη σε αντιδιαστολή προς βαρβάρους
σῖτος καὶ οἶνος αλλά και σῖτα καὶ ποτά: φαγοπότι

σύνθετα

όπως ενδεικτικά

σῖτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
σῖτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.