φρῦνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φρῦνος	οἱ	φρῦνοι
γενική	τοῦ	φρύνου	τῶν	φρύνων
δοτική	τῷ	φρύνῳ	τοῖς	φρύνοις
αιτιατική	τὸν	φρῦνον	τοὺς	φρύνους
κλητική ὦ!		φρῦνε		φρῦνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φρύνω
γεν-δοτ	τοῖν		φρύνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φρῦνος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *bʰer-‎ (καστανός, καφετής). Συγγενή: λέξεις για καφετιά ή κοκκινωπά ζώα όπως η λατινική fiber (κάστορας), η πρωτογερμανική *bebruz> αγγλική beaver

Ουσιαστικό

φρῦνος, -ου αρσενικό

1. (αμφίβιο) είδος βατράχου

   ≈ συνώνυμα: βάτραχος, βάθρακος, βότραχος, βρόταχος

2. (ορυκτολογία) είδος λίθου

   ≈ συνώνυμα: βατραχίτης

3. (πτηνό) είδος πουλιού

Άλλες μορφές

• (ελληνιστική κοινή) φροῦνος
• φρύνη

Πηγές

• φρῦνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φρῦνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.