ἄξεστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄξεστος	τὸ	ἄξεστον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀξέστου	τοῦ	ἀξέστου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀξέστῳ	τῷ	ἀξέστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄξεστον	τὸ	ἄξεστον
κλητική ὦ!		ἄξεστε		ἄξεστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄξεστοι	τὰ	ἄξεστᾰ
γενική	τῶν	ἀξέστων	τῶν	ἀξέστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀξέστοις	τοῖς	ἀξέστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀξέστους	τὰ	ἄξεστᾰ
κλητική ὦ!		ἄξεστοι		ἄξεστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀξέστω	τὼ	ἀξέστω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀξέστοιν	τοῖν	ἀξέστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄξεστος < < ἄ- στερητικό + -ξεστος (< ξέω)

Επίθετο

ἄξεστος, -ος, -ον

1. ακατέργαστος, απελέκητος

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ, στίχ. 19

   οὗ κῶλα κάμψον τοῦδ᾽ ἐπ᾽ ἀξέστου πέτρου·

   Έλα, ωστόσο, και σ᾽ αυτήν την πέτρα την αλάξευτη ακούμπησε, λυγίζοντας τα μέλη σου.

   Μετάφραση (2004): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, Αθήνα: ΜΙΕΤ @greek‑language.gr

2. (μεταφορικά) τραχύς, αδέξιος, αγενής, άξεστος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ξέω

Πηγές

• ἄξεστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄξεστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.