ὁπλοφόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὁπλοφόρος	τὸ	ὁπλοφόρον
γενική	τοῦ/τῆς	ὁπλοφόρου	τοῦ	ὁπλοφόρου
δοτική	τῷ/τῇ	ὁπλοφόρῳ	τῷ	ὁπλοφόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὁπλοφόρον	τὸ	ὁπλοφόρον
κλητική ὦ!		ὁπλοφόρε		ὁπλοφόρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὁπλοφόροι	τὰ	ὁπλοφόρᾰ
γενική	τῶν	ὁπλοφόρων	τῶν	ὁπλοφόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὁπλοφόροις	τοῖς	ὁπλοφόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὁπλοφόρους	τὰ	ὁπλοφόρᾰ
κλητική ὦ!		ὁπλοφόροι		ὁπλοφόρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὁπλοφόρω	τὼ	ὁπλοφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	ὁπλοφόροιν	τοῖν	ὁπλοφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὁπλοφόρος < ὁπλο- + -φόρος

Επίθετο

ὁπλοφόρος, -ος, -ον

1. (επάγγελμα, στρατιωτικός βαθμός) που φέρει όπλα, πολεμιστής, στρατιώτης

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι, στίχ. 190 (189-191)

   ἀσπίδος ἔρυμα καὶ κλισίας | ὁπλοφόρους Δαναῶν θέλουσ᾽ | ἵππων τ᾽ ὄχλον ἰδέσθαι.

   των Δαναών να δω ποθούσα | το στρατό τον ασπιδόφραχτο, | τις σκηνές, γεμάτες όπλα, και τ᾽ αμάξια τα πολλά.

   Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κύρου Παιδεία, 6, 2.37 @scaife.perseus

   οὗτοι δὲ ὁπλοφόρου μὲν τάξεως ἀπολελύσονται, ἃ δὲ ἐπίστανται, τῷ βουλομένῳ μισθοῦ ὑπηρετοῦντες ἐν τῷ τεταγμένῳ ἔσονται.

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κύρου Παιδεία, 6, 3.3 @scaife.perseus

   ὅπου δὲ στενωτέρα εἴη ἡ ὁδός, διὰ μέσου ποιούμενοι τὰ σκευοφόρα ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἐπορεύοντο οἱ ὁπλοφόροι· καὶ εἴ τι ἐμποδίζοι, οἱ κατὰ ταῦτα γιγνόμενοι τῶν στρατιωτῶν ἐπεμέλοντο.

   ※  1ος/2ος↓ αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Αιμίλιος Παύλος, 32.8 @scaife.perseus

   μετὰ δὲ τὰς ὁπλοφόρους ἁμάξας ἄνδρες ἐπἐπορεύοντο τρισχίλιοι νόμισμα φέροντες ἀργυροῦν ἐν ἀγγείοις ἑπτακοσίοις πεντήκοντα τριταλάντοις, ὧν ἕκαστον ἀνὰ τέσσαρες ἐκόμιζον·

2. (επάγγελμα, στρατιωτικός βαθμός) που φέρει δόρυ, δορυφόρος

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Ἱέρων, 2.8 @scaife.perseus

   αὐτοί τε γοῦν ὡπλισμένοι οἴονται ἀνάγκην εἶναι διάγειν καὶ ἄλλους ὁπλοφόρους ἀεὶ συμπεριάγεσθαι.

3. (επάγγελμα) δικαστής ή θρησκευτικός αξιωματούχος

   ※  2ος↑ αιώνας, Επιγραφή από το νησί της Σαμοθράκης. IG XII,8 178. στ. 2-3, @epigraphy.packhum.org

   ἀπὸ Ἀζωρίου στρατ̣ηγὸς Τριπολιτ̣[ῶ]ν̣ καὶ
   ὁπλοφόρος Παρμενίσσκος· ἀκόλουθος Μένανδρος

4. προσωνυμία της Αθηνάς και του Άρεως

Συγγενικά

• ὁπλοφορέω
• ὁπλοφυλάκιον
• ὁπλοφύλαξ
• → δείτε και τις λέξεις φέρω και ὅπλον

Πηγές

• ὁπλοφόρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὁπλοφόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.