μῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	αρχικά: μυσ- μῠ- σε πολυσύλλαβα, αλλιώς μῡ-
ονομαστική	ὁ	μῦς	οἱ	μύες, μῦς
γενική	τοῦ	μυός	τῶν	μυῶν
δοτική	τῷ	μυῐ̈́	τοῖς	μυσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	μῦν	τοὺς	μῦς, μῦς
κλητική ὦ!		μῦ		μῦες, μῦς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μύε
γεν-δοτ	τοῖν		μυοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'δρῦς' όπως «δρῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μῦς < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *múh₂s. Συγγενή: λατινική mūs, ' mouse. Η σύνδεση των σημασιών «ποντίκι» και «μυς», λόγω της παρόμοιας κίνησής τους.

Ουσιαστικό

μῦς αρσενικό

1. (θηλαστικό ζώο) ποντίκι
2. (ανατομία) μυς, μυώνας

   ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ καρδίης, (De corde), κεφ. 4, @scaife.perseus

   Περὶ δὲ οὗ ὁ λόγος, ἡ καρδίη μῦς ἐστι κάρτα ἰσχυρὸς, οὐ τῷ νεύρῳ, ἀλλὰ πιλήματι σαρκός. Καὶ δύο γαστέρας ἔχει διακεκριμένας ἐν ἑνὶ περιβόλῳ, τὴν μὲν ἔνθα, τὴν δὲ ἔνθα·

   ΣτΕ: Ο Ἱπποκράτης κάνει μία περιγραφή της καρδιάς.

3. μύδι
4. (ιχθυολογία) είδος (μεγάλης) φάλαινας
5. φίμωτρο

Συγγενικά

• μυγαλῆ
• μυοσωτίς

Εκφράσεις

• ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν

Πηγές

• μῦς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μῦς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.