αἰνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	αἰνός	ἡ	αἰνή	τὸ	αἰνόν
γενική	τοῦ	αἰνοῦ	τῆς	αἰνῆς	τοῦ	αἰνοῦ
δοτική	τῷ	αἰνῷ	τῇ	αἰνῇ	τῷ	αἰνῷ
αιτιατική	τὸν	αἰνόν	τὴν	αἰνήν	τὸ	αἰνόν
κλητική ὦ!		αἰνέ		αἰνή		αἰνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	αἰνοί	αἱ	αἰναί	τὰ	αἰνᾰ́
γενική	τῶν	αἰνῶν	τῶν	αἰνῶν	τῶν	αἰνῶν
δοτική	τοῖς	αἰνοῖς	ταῖς	αἰναῖς	τοῖς	αἰνοῖς
αιτιατική	τοὺς	αἰνούς	τὰς	αἰνᾱ́ς	τὰ	αἰνᾰ́
κλητική ὦ!		αἰνοί		αἰναί		αἰνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αἰνώ	τὼ	αἰνᾱ́	τὼ	αἰνώ
γεν-δοτ	τοῖν	αἰνοῖν	τοῖν	αἰναῖν	τοῖν	αἰνοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αἰνός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

αἰνός, -ή, -όν, συγκριτικός :αἰνότερος, υπερθετικός : αἰνότατος, ιωνικός και ποιητικός τύπος

• δεινός, φοβερός, φρικτός, τρομακτικός

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 20 (Υ. Θεομαχία.), στίχ. 44

  Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον,

  Αλλά των Τρώων έπιασε τρόμος φρικτός τα μέλη,

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, (αποδίδεται) Ἀσπὶς Ἡρακλέους^w, 227 (226-227)

  δεινὴ δὲ περὶ κροτάφοισι ἄνακτος | κεῖτ᾽ Ἄιδος κυνέη νυκτὸς ζόφον αἰνὸν ἔχουσα.

  Και φοβερή στου βασιλιά τούς κρόταφους ολόγυρα | του Άδη βρισκόταν η καλύπτρα με το φρικτό της νύχτας ζόφο.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, (αποδίδεται) Ἀσπὶς Ἡρακλέους^w, 264 (264-265)

  πὰρ δ᾽ Ἀχλὺς εἱστήκει ἐπισμυγερή τε καὶ αἰνή, | χλωρὴ ἀυσταλέη λιμῷ καταπεπτηυῖα,

  Στο πλάι στεκότανε κι η Καταχνιά, ελεεινή και φοβερή, | ωχρή, ξερή, από την πείνα ζαρωμένη,

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Πυθιονίκαις, 11. Θρασυδαίῳ Θηβαίῳ παιδὶ σταδιεῖ, 56 (11.56-11.57)

  εἴ τις ἄκρον ἑλὼν ἡσυχᾷ τε νεμόμενος αἰνὰν ὕβριν | ἀπέφυγεν,

  Την κορυφή τους αν κανείς αγγίξει, γαλήνια ζώντας | κι αποφεύγοντας την άγρια υπεροψία,

  Μετάφραση (1994), Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr

Παράγωγα

• αἰνά (πληθ. ουδ. ως επίρρημα)
• αἰνῶς (επίρρημα)

Πηγές

• αἰνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἰνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.