αὐτάρκης

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	αὐταρκεσ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	αὐτάρκης	τὸ	αὔταρκες
γενική	τοῦ/τῆς	αὐτάρκους	τοῦ	αὐτάρκους
δοτική	τῷ/τῇ	αὐτάρκει	τῷ	αὐτάρκει
αιτιατική	τὸν/τὴν	αὐτάρκη	τὸ	αὔταρκες
κλητική ὦ!		αὔταρκες		αὔταρκες
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	αὐτάρκεις	τὰ	αὐτάρκη
γενική	τῶν	αὐτάρκων	τῶν	αὐτάρκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	αὐτάρκεσῐ(ν)	τοῖς	αὐτάρκεσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	αὐτάρκεις	τὰ	αὐτάρκη
κλητική ὦ!		αὐτάρκεις		αὐτάρκη
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αὐτάρκει	τὼ	αὐτάρκει
γεν-δοτ	τοῖν	αὐτάρκοιν	τοῖν	αὐτάρκοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνήθης' όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αὐτάρκης < αὐτ- + ἀρκ(έω) + -ης

Επίθετο

αὐτάρκης, -ης, αὔταρκες, συγκριτικός :  αὐταρκέστερος, υπερθετικός :  αὐταρκέστατος

1. ο απόλυτα επαρκής και ικανός προς κάτι συγκεκριμένο
2. η ποσότητα που είναι αρκετή, ίσως και άφθονη (όπως, σίτου, ύδατος)
3. o αυτοδύναμος, ο αυτάρκης αυτός που μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του

     χώρα αὐτάρκης (που δεν χρειάζεται να κάνει εισαγωγές)

     οὐκ αὐτάρκης ἀλλά πολλῶν ἐνδεής

4. ο γερός, ο εύρωστος, ο υγιής

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 2, 51.3

   σῶμά τε αὔταρκες ὂν οὐδὲν διεφάνη πρὸς αὐτὸ ἰσχύος πέρι ἢ ἀσθενείας, ἀλλὰ πάντα ξυνῄρει

   γεροί και ασθενικοί αποδείχτηκαν το ίδιο ανίκανοι να αντισταθούν (στην αρρώστια) και όλους τους πήρε το ίδιο μαζί της

   Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr
   Μετάφραση: Ελευθέριος Βενιζέλος Ανθολογία

Παράγωγα

• αὔταρκες (ουδέτερο)

Συγγενικά

• αὐτάρκεια
• αὐτάρκως

→ και δείτε τις λέξεις αὐτός και ἀρκέω

Πηγές

• αὐτάρκης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αὐτάρκης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.